Het toepassen van participatie tijdens veranderprocessen heeft te maken met het idee dat ‘het betrekken van mensen bij de besluitvorming over het waarom, wat en hoe van een veranderproces er voor zorgt dat ze zich ook eerder zullen inzetten voor de uitvoering ervan’ (Locke & Schweiger, 1979: 308-309). Maar waarom zetten mensen zich eerder in als ze ergens bij betrokken worden? Waarom zou dit motiverend werken? De meest gangbare verklaringen – zoals ‘het betrekken van mensen leidt tot betrokken mensen’ of ‘betrokkenheid leidt tot een gevoel van eigenaarschap’ zijn in feite tautologische redeneringen en blijken in de praktijk vaak te simplistisch en niet op te gaan. In dit hoofdstuk gaat Antonie van Nistelrooij in op deze veronderstellingen, komt met enkele praktijkvoorbeelden als ook met een indeling.